Επίκουρος: “Είναι μάταιο να ζητάμε από τους θεούς, αυτό που μπορούμε να καταφέρουμε μόνοι μας”

Όλα όσα έχουν σχέση με τη ζωή είναι μακρόπνοα, διαθέτουν ενέργεια και επανέρχονται στη ζωή μας με χίλιους τρόπους. Τα κράνα έχουν κερδίσει το σεβασμό και την προτίμηση των καταναλωτών γιατί αποτελούν και αποτελούσαν μέσο προάσπισης της ζωής είτε με τη μορφή φαρμακευτικών σκευασμάτων είτε με τη βρώση τους, αλλά και με την ευρύτερη χρήση τους.

• Στην Οδύσσεια του Ομήρου η Κίρκη φιλεύει κράνα στον Οδυσσέα και τους συντρόφους του για να τους βοηθήσει να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους (“καρπόν κρανείας και άκυλλον βάλανον”). Από την αρχαιότητα είχε παρατηρηθεί η αυξημένη ενέργεια που χαρίζουν τα κράνα στον καταπονημένο οργανισμό λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε βιταμίνες Α και C και πολλών ακόμη αντιοξειδωτικών στοιχείων και μετάλλων, όπως ο σίδηρος.
• Oι Αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα κράνα για την αντιμετώπιση των παθήσεων του γαστρεντερικού συστήματος, της δυσπεψίας, και της καρδιάς.
• Στην Αμερική, οι ιθαγενείς Cherokee παρασκεύαζαν δυνατό τσάι από τις ρίζες του φυτού Κρανιά, ως φαρμακευτικό “όπλο” απέναντι στη διάρροια και τις φλεγμονές του λάρυγγα. Ως μετεξέλιξη αυτής της χρήσης, στην Τουρκία το τσάι είχε συστατικά από όλα τα μέρη του φυτού με σκοπό να καταπολεμήσουν τις κρίσεις άσθματος, τη βρογχίτιδα και τις διαταραχές του γαστρεντερικού. Χρησιμοποιείται επίσης ως επουλωτικό πληγών.
• Στην παραδοσιακή κινέζικη ιατρική πολλά μέρη της κρανιάς (ρίζες, φλοιός, φύλλα) χρησιμοποιούνται σε διάφορα παρασκευάσματα μόνα τους, αλλά και σε συνδυασμό με άλλα φαρμακευτικά φυτά για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του σακχαρώδους διαβήτη, καθώς έχει παρατηρηθεί υπογλυκαιμική δράση. Η πλειοψηφία αυτών έχουν μελετηθεί επιστημονικά, είναι αποδεκτά και χρησιμοποιούνται ευρέως.
• Ο Διοσκουρίδης, πατέρας της βοτανολογίας και φαρμακολογίας συνιστά “Κράνα σε άλμη” ως θεραπεία για διάφορες γαστρεντερικές διαταραχές και τη δυσεντερία. Όλα του φυτού αξιοποιήσιμα. Όχι μόνο ο καρπός, αλλά και το ξύλο της κρανιάς άκαμπτο και σκληρό (Θεόφραστος) έδωσε λύσεις σε πολλά και δύσκολα. Τόξα, βέλη, δόρατα, λόγχες και μπαστούνια βρήκαν το κατάλληλο υλικό κατασκευής τους.
• Ο Δούρειος Ίππος, σύμφωνα με τα κείμενα του Παυσανία, κατασκευάστηκε από ξύλο κρανιάς προερχόμενο από το ιερό δάσος του Απόλλωνα, στο βουνό Ίδη της Τροίας.
• Οι Σάρισσες, τα πρωτοποριακά και υπερμεγέθη μακεδονικά δόρατα φημισμένα για την αντοχή τους, είχαν κατασκευαστεί από ξύλο κρανιάς.
• Οι Λυκίοι, κατά τον Ηρόδοτο, επέλεξαν το ξύλο κρανιάς για τα τόξα τους.
• Από το φλοιό της κρανιάς δημιουργήθηκε ο γόρδιος δεσμός που ήταν αδύνατον να λυθεί.
• Ο μάντης Θηρεσίας ήταν υποβασταζόμενος από μπαστούνι φτιαγμένο από ξύλο κρανιάς μετά την τύφλωσή του από τη Θεά Αθηνά γιατί την παρακολουθούσε την ώρα του μπάνιου της.

Οι χρήσεις των κράνων δεν σταματούν εδώ. Το κόκκινο της βαφής για τα δέρματα, αλλά και τα πασχαλινά αυγά, είχε τη βάση του στα κράνα. Τα παραδοσιακά κοφίνια (κυψέλες) που χρησιμοποιούσαν οι μελισσοκόμοι φτιάχνονταν κι αυτά από βέργες κρανιάς.

Ποικίλες αναφορές από διάφορες χώρες, όπως η Γερμανία, η Ιταλία , η Ελβετία, η Αυστρία, η Αγγλία, η Κροατία, η Βοσνία, το Μαυροβούνιο, η Σερβία, η Βουλγαρία, η Αλβανία, η Ρωσία, η Πολωνία, και η Ουκρανία επισημαίνουν την ωφέλεια του καρπού και δηλώνουν ότι αποτελεί γι αυτούς έμπνευση για φροντίδα της ζωής.